Ελεύθερη Ψυχή

Υπάρχει λένε μια μεγάλη περιπέτεια για τον καθένα μας, αλλά που θα την βρούμε; Προς το παρόν ξεφυλλίζουμε τα παλιά ημερολόγια μήπως και σώσουμε κάτι απ' τα χρόνια... Αλήθεια τι συμβαίνει στην πραγματικότητα, ποιός θυμάται τι έγινε χτες, όλα θολά συγκεχυμένα... Το πρωί περπατάω πάνω στα ερείπια δύο πολέμων για να πάω στην κουζίνα για καφέ. Οι αλήτες κοιτάζουν τα τραίνα που φεύγουν και τα μάτια τους για μια στιγμή μένουν ορφανά και πάνω στις τζαμαρίες των σταθμών, δεν είναι η βροχή αλλά τα απραγματοποίητα ταξίδια που κλαίνε. Οι μεθυσμένοι τρικλίζουν κάτω απ' το βάρος της απεραντοσύνης, έξω απ' τα ορφανοτροφεία, σωπαίνουν τα διωγμένα παραμύθια κι η γυναίκα στο παράθυρο τόσο θλιμμένη, που είναι έτοιμη να φύγει για τον ουρανό. Όλα θολά συγκεχυμένα... Οι άλλοι φτιάχνουν από μας ένα πρόσωπο για δική τους χρήση... ποιοί είμαστε; ... άγνωστο... και μόνο καμιά φορά μέσα στους εφιάλτες μας βρίσκουμε κάτι απ' τον αληθινό εαυτό μας. Χέρια που γκρεμ

«Πόσων χρονών θα ήσασταν αν δεν ξέρατε πόσων χρονών είστε;» Satchel Paige Υπάρχει μια ειδική κατηγορία ανθρώπων οι οποίοι νιώθουν μόνοι και απομονωμένοι από τη γέννησή τους. Αυτή η μοναχική ύπαρξη δεν οφείλεται σε κάποια επιλογή ή αντικοινωνική συμπεριφορά – απλά είναι πολύ παλιοί. Παλιοί στην καρδιά, παλιοί στο μυαλό και παλιοί στην ψυχή, αυτοί οι άνθρωποι είναι παλιές ψυχές οι οποίες βλέπουν τις προοπτικές τους για τη ζωή πολύ διαφορετικά και πιο ώριμα από τους άλλους γύρω τους. Ως αποτέλεσμα, η παλιά ψυχή ζει τη ζωή της εσωτερικά, βαδίζοντας στο δικό της μοναχικό μονοπάτι ενώ οι υπόλοιποι σαν κοπάδι ακολουθούν ένα άλλο. Ίσως έχετε βιώσει κάτι τέτοιο στη ζωή σας ή το έχετε δει σε κάποιον άλλον. Αν συνέβη κάτι τέτοιο, τότε αυτό το άρθρο προορίζεται για εσάς με την ελπίδα να προσδιορίσετε τον εαυτό σας ή να καταλάβετε καλύτερα τους άλλους. Αν δεν έχετε ακόμα ανακαλύψει αν είστε παλιά ψυχή, διαβάστε μερικά από τα αποκαλυπτικά σημάδια που ακολουθούν. Έχετε την

Οι Δίδυμες Φλόγες από την Sarah Delamere Hurding Πολλοί από εμάς γνωρίζουμε ποιες είναι οι Αδελφές Ψυχές μας. Μπορούμε όμως να αναγνωρίσουμε το άλλο μας μισό, τη Δίδυμη Φλόγα μας; Είμαι σίγουρη είναι μια καινούργια προοπτική αυτή για εσάς. Από το 2013 και μετά, καθώς δίνεται η ευκαιρία για προσωπική ανάπτυξη και πνευματική εξέλιξη, ήρθε η ώρα για την πρόκληση της ζωής σας. Η Δίδυμη Φλόγα σας, σας περιμένει. Η συνάντησή σας όμως δεν θα είναι ένα εύκολο κατόρθωμα. Καθένας από εμάς έχει σχεδόν από έξι έως και δώδεκα Αδελφές Ψυχές που αναγνωρίζονται στα πρόσωπα συγγενών, συζύγων, εραστών, δασκάλων ή και φίλων. Οι Αδελφές Ψυχές σε αυτήν τη ζωή είναι άνθρωποι που μας υποστηρίζουν και με τους οποίους είμαστε πολύ στενά συνδεδεμένοι. Προφανώς έχουν αρκετά κοινά σημεία με μας και είναι πάντα εκεί για μας, συνοδοιπόροι, να μας καταλάβουν και να μας ενθαρρύνουν στην πορεία μας στη ζωή. Οι Αδελφές Ψυχές μας, φαίνονται σε μας οικείες διότι το πιο συνη

Κι αν έρθει κάποτε η στιγμή να χωριστούμε, αγάπη μου, μη χάσεις το θάρρος σου. Η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου, είναι να 'χει καρδιά. Μα η πιο μεγάλη ακόμα, είναι όταν χρειάζεται να παραμερίσει την καρδιά του. Την αγάπη μας αύριο, θα τη διαβάζουν τα παιδιά στα σχολικά βιβλία, πλάι στα ονόματα των άστρων και τα καθήκοντα των συντρόφων. Αν μου χάριζαν όλη την αιωνιότητα χωρίς εσένα , θα προτιμούσα μια μικρή στιγμή πλάι σου. Θα θυμάμαι πάντα τα μάτια σου, φλογερά και μεγάλα, σα δυο νύχτες έρωτα, μες στον εμφύλιο πόλεμο. Α! ναι, ξέχασα να σου πω, πως τα στάχυα είναι χρυσά κι απέραντα, γιατί σ' αγαπώ. Κλείσε το σπίτι. Δώσε σε μια γειτόνισσα το κλειδί και προχώρα. Εκεί που οι φαμίλιες μοιράζονται ένα ψωμί στα οκτώ, εκεί που κατρακυλάει ο μεγάλος ίσκιος των ντουφεκισμένων. Σ' όποιο μέρος της γης, σ' όποια ώρα, εκεί που πολεμάνε και πεθαίνουν οι άνθρωποι για ένα καινούργιο κόσμο... εκεί θα σε περιμένω, αγάπη μου!

Δεν θα πρέπει ποτέ να είσαι για πολύ εδώ. Να είσαι πολύ μακριά, έτσι ώστε να μην μπορούν να σε βρουν, να μην μπορούν να σε «πλησιάσουν» για να σε βάλουν στα δικά τους καλούπια, για να σε πλάσουν όπως θέλουν. Να είσαι τόσο μακριά όσο και τα βουνά, όσο ο αμόλυντος αέρας. Να είσαι τόσο μακριά ώστε να μην έχεις ούτε γονείς ούτε σχέσεις ούτε οικογένεια ούτε χώρα. Να είσαι τόσο μακριά ώστε ούτε εσύ να ξέρεις που είσαι. Μην τους αφήσεις να σε βρουν. Μην έρχεσαι σε πάρα πολύ κοντινή επαφή μαζί τους. Μένε πολύ μακριά, εκεί όπου ούτε κι εσύ να μην μπορείς να σε βρεις. Κράτα μια απόσταση που να μην μπορεί κανένας να τη διασχίσει. Εχε πάντα ανοιχτό ένα «πέρασμα» που να μην μπορεί κανείς να έρθει σε σένα απ’ αυτό. Μην κλείσεις την πόρτα γιατί δεν υπάρχει πόρτα, μόνο ένα ανοιχτό, ατελείωτο πέρασμα. Αν κλείσεις οποιαδήποτε πόρτα, εκείνοι θα είναι πολύ κοντά σε σένα, και τότε είσαι χαμένος. Μένε πολύ μακριά, εκεί όπου δεν μπορεί να σε φτάσει η αναπνοή τους, γιατί η αναπνοή τους ταξ

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή είχα ρωτήσει τον μπαμπά μου: ”Μπαμπά, πως αγαπάνε οι άνθρωποι;” και μου απάντησε……”Έλα να σου δείξω..” Πλησίασα και με έσφιξε τόσο δυνατά στην αγκαλιά του που ακόμα την νιώθω πάνω μου…”Μόνο έτσι αγαπάνε οι άνθρωποι!” μου είπε…..”Αυτός είναι ο πιο ασφαλής τρόπος αγάπης.” Και συνέχισα εγώ…”Και πώς μαθαίνει κάποιος να αγκαλιάζει;”……..”Την αγκαλιά δεν την μαθαίνεις, την αγκαλιά την αισθάνεσαι!”, είπε και με αγκάλιασε ξανά. Από τότε μέχρι σήμερα, όποτε βλέπω αγκαλιασμένο κόσμο το συνδέω πάντα στο μυαλό μου με αγάπη. Τι είναι, όμως η αγκαλιά; Γιατί ο κόσμος δεν αγκαλιάζετε τόσο συχνά; Άκουσα μια γυναίκα πριν λίγο καιρό στη διπλανή μου θέση στο λεωφορείο να αναφωνεί: ”Δεν ξέρουν να αγκαλιάζονται οι άνθρωποι!”. Και αναρωτιέμαι…..μήπως χρειάζεται λεξικό για να μάθουμε τι είναι ένα χάδι, τι είναι μία αγκαλιά; Ορίζεται άραγε μία τόσο απλή και συνάμα άκρως σημαντική και συναισθηματική πράξη; Η φύση του ανθρώπου είναι τέτοια που θέλει και αναζητάει

Στο Ho’oponopono μάς ζητείται να αναλάβουμε 100% την ευθύνη για οτιδήποτε έρχεται μέσα στην πραγματικότητά μας, για οτιδήποτε αντιλαμβανόμαστε ή τραβάει την προσοχή μας. Είναι μια διαδικασία κατά την οποία εξαγνίζουμε τις σχέσεις μας και τον κόσμο εξαγνίζοντας τον εαυτό μας και, επομένως, την προσωπική μας συμμετοχή στο πλέγμα των κοινών αλληλοεπιδρώντων πραγματικοτήτων μας. Η διαδικασία είναι απλή: 1. Αντιλαμβανόμαστε ή θυμόμαστε πως οτιδήποτε παρατηρούμε, ή μάς επηρεάζει με οποιονδήποτε τρόπο, βρίσκεται εκεί επειδή καθρεφτίζει κάτι από μέσα μας, κυρίως τις προσωπικές μας μνήμες, πεποιθήσεις, συναισθήματα και προγραμματισμούς. Το έλκουμε επειδή είναι καιρός να καθαρίσουμε εκείνο το μέρος του εαυτού μας που συμβάλλει σ’ αυτήν την πραγματικότητα με κάποιον τρόπο. Η συγκεκριμένη πραγματικότητα μπορεί να είναι άτομα ή καταστάσεις που φαίνονται να μην είναι καλά, να μην είναι αρμονικά. Ή θα μπορούσε να είναι κάτι που μας ενοχλεί προσωπικά, όπως η συμπεριφορά κάποιου ή μ