Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιανουάριος, 2012

Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα...

Εικόνα
«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι  έχω ζήσει έως τώρα... Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες – τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση. Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά. Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική  τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει. Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες. Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.  Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους. Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους. Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για έν

Η ψυχή (Χαλίλ Γκιμπράν "Ο Προφήτης")

Εικόνα
Και ο Θεός δημιούργησε την ψυχή, πλάθοντας την με ομορφιά. Της έδωσε την απαλότητα της πρωινής αύρας, το άρωμα των λουλουδιών, την ομορφιά του σεληνόφωτος. Της έδωσε επίσης ένα ποτήρι χαράς και της είπε. Δε θα πιεις απ' αυτό το ποτήρι παρά μόνο όταν ξεχάσεις το παρελθόν και αποκηρύξεις το μέλλον. Της έδωσε επίσης ένα ποτήρι θλίψης ,λέγοντας. Πιες για να καταλάβεις το νόημα της χαράς. Μετά ο Θεός έδωσε στην ψυχή αγάπη που θα χανόταν με τον πρώτο στεναγμό ικανοποίησης , και γλυκύτητα που θα χανόταν με την πρώτη λέξη αλαζονείας. Έκανε ένα ουράνιο σημείο για να την οδηγεί στο δρόμο της αλήθειας . Έβαλε στα βάθη της ένα μάτι που βλέπει το αόρατο. Δημιούργησε μέσα της μια φαντασία που κυλά σαν ποτάμι με φαντάσματα και κινούμενες μορφές. Την έντυσε με ενδύματα λαχτάρας υφασμένα απ' τους αγγέλους απ' το ουράνιο τόξο. Κι έβαλε επίσης μέσα της το σκοτάδι της σύγχυσης ,που είναι η σκιά του φωτός. Και πήρε ο Θεός φωτιά απ' το καμίνι του θυ

Ευγνωμοσύνη

Εικόνα
Από το βιβλίο του Όσσο  ΠΟΝΟΣ   Η ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ Μια φορά ένας άνθρωπος έφτυσε τον Βούδα στο πρόσωπο. Ο Ανάντα ο κοντινός μαθητής του ,θύμωσε  πολύ και είπε: ''Δωσε μου σε παρακαλώ την άδεια και θα του δείξω εγώ !''Ο  Βούδας  σκούπισε το πρόσωπο του και είπε στον άνθρωπο: "Κύριε σ' ευχαριστώ  γι' αυτο που έκανες ,γιατί μου έδωσες τη δυνατότητα να δω αν θυμώνω ή όχι. Και δεν είμαι θυμωμένος ~ είμαι τρομερά ευτυχισμένος. Και έδωσες επισης  τη δυνατότητα και στον Ανάντα γαι να δει πόσο θυμωμένος  είναι .Ευχαριστώ ,είμαι ευγνώμων . Μπορείς να έρχεσαι όποτε θέλεις και να με φτύνεις .Όποτε  νιώθεις την ανάγκη να φτύσεις  κάποιον,μπορείς να έρχεσαι εδώ!" Ο άνθρωπος σοκαρίστηκε τόσο πολύ  που δεν πίστευε στα αυτιά του.Περιμενε  ότι ο Βούδας θα θύμωνε αλλά απέτυχε. Όλη τη νύχτα στριφογυριζε  και δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Ερχόταν  συνέχεια στα αυτιά του τα λόγια του Βούδα .Εκείνο  το πρόσωπο  και εκείαν τα μάτια γεμάτα συμπόνια! Μα τι είχε κάνει;